Diz çök, yere…
Ellerini kaldır kalbinin hizasına…
Sonra kaldır alnını arşa…
Kapat cismin gözlerini…
Kulağın sadece, kalbinin ritmini duysun…
Hadi çıkalım bir yükselişle, ağır ağır huzura…
Haydi, ver ruhunun parmaklarını…
Uzat, huzurunu…
Terler içinde kalana kadar, kal öylece…
Ve düşün! …
Sor kendine…
‘’Ben Kimim? , İşim ne burada? ’’…
Haydi tut elimi, çıkalım arşa…
Orada bekleyenler var, temizler arasında…
Yıllar önce, bir gece sessizliğinde ‘’İsra’’ dedi Allah…
Yükseldi, yükseldi, yarının şefaatçisi ‘’Mustafa’’…
Sonra ‘’Bakara’’ güllerinden sözler getirdi bizlere…
‘’Her Şeyden Münezzeh Olan Allah…’’…
Takatin miracında kesildiğinde …
Secde etmek, şart sana…
Dinlenesin, öğrenesin, bilesin, hissedesin diye…
Haydi, yürüyelim usulca çağrısın da, ‘’Allaha…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 5.12.2013 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!