Diyorum ki nasılsın? Şiiri - Zeynep Beşen

Minaresi olduğu halde,camisinden ezan okunan
Bir şehrin en orta mahallesinden yazıyorum sana..
Nasılsın?
Leyla!
Diyorum ki;
Bu teknoloji en iyi hocalara yaradı.
Birde dönercilere..
Diyorum ki;
Leyla.
Nasılsın?
Ellerin mesela onlar nasıllar,iyiler mi..
Ya gözlerin hala sen gibiler mi?
Daha bilmem ne denir ki..
Nasıllarıma bir cevap ver Leyla..
Çektirdiğin onca sızıya rağmen
Çekilmiyor sun bazen inan ki.
Çekildiğin tek yer gönlümdesin.
Yokluğun da şiirlerin dahi tadı kaçtı,
O bile sana kaçtı,
Ne var sende böyle söyle,her şey sana kaçıyor,
Süratli bir şekilde..
Kaşım,gözüm içim dışım,hepsi sana kaçıyor.
Nedir sendeki bu şirinlik süsü verilmiş çiçekler söylesene..
Diyorum ki;
Nasılsın?
Leyla ayaklarım üşüyor..
Bilmiyorum neden
Ayaklarım dan canım çekiliyorken sen yoksun yanımda.
Rahatsızlığım iki katına çıkıyor.
Israr etmiyorum ecele beni alma diye.
Şiire bahane olsun diye ölüyorum ellerine..
Rahatım da yerinde..kimse seni fark etmiyor bende..
Görmezden geliyorlar seni bende..
Onu seviyorum diyorum herkes bana gülüyor..
Söylesene çok mu komik duruyoruz bir birimize..
Benim dualarım onların inançsızlığı dur bakalım nereye kadar..
Annem kafasına takmış beni evlendirecek..
Sebep ortalıkta kalmayacakmışım..
O kadar emin ki benden önce öleceğine.
Gülüyorum Leyla gülüyorum sadece..
Ağlamaktan bıktım artık..
hazret ALLAH'ım benden ne güzel musibet olur değilmi ..
Olsun be hazreti ALLAH'ım olsun güzel musibet olayım..
Ya Leyla ya toprakla şereflendir bana emanet ettiğin bu bedeni..
Sabite ayarladım tüm dualarımı..
Ya Leyla ya toprak..
Başkasıyla imtihan etme kaybederim..