Diyorum ki Şiiri - Nazlı Arman

Diyorum ki
Sevgilerimi yüklensem sırtıma,yanıma gölgemi de alsam
Çekip gitsem bilinmeyen adreslere

Dolanır ayaklarıma ne kadar şiir varsa
Neydi bilemedim yüreğimi ortadan ayıran bu ikilem
Bilemedim
Neydi kanatan gözlerimi
Neydi düşkünlüğüm bilemedim
Acemi mavilere
Hep acemaşiran bir şarkının kanadına asıldım bu dünyanın gri sancılarında
Taşıdım yüreğimi
Sahte yüreklerden en uzağa
Uzaklar ah uzaklar çok özlem kokuyor içimde
Bir ceylan ağıt yakar kınalı gözlerinden
Ellerim de üşür Nilüferler
Hangi yöne baksam uçurumlar doluyor gözlerime
Aslında saklamak istiyorum kendimi
Yaralı kelimelerin sığınaklarına

Dilimde ki sorular soğuk suların kıyılarına kürek çekiyordu
Gururum ölümün ezikliğinde yenilgiye uğramıştı
Öyle ki masumdu tüm suçlar
Bendeki sırlardan
Kendi suçlarımın bekçisiydim
İçimdeki mezar taşlarının başında
Doğmak yaşlanmaktı hayata karşı
Ölmek tutunmaktı belki de yaşamın kıyısında ki başlangıçlara
Aslında beklemeye karışmıştım gitmek istemekle
Belki de tek yer vardı gideceğim
Anacığımın salıncak yüreği
Ve hamak kolları