Diyorum Şiiri - Ali Urgan

Bir ömür ayıkla, kir tuzaklarda,
Fitne yuvasında kan görüyorum.
Sorma vefasızı, çok uzaklarda,
İnsan gibi biraz, İzzet diyorum.

Efkâra tutuşup yananlar bilir.
Delice sevdaya konanlar bilir.
Sahrâ da mecnûnca yunanlar bilir.
Sükût et ruhunla, sabret diyorum.

Efkârı dindirip karlı geceden,
Aşkın mâbedinde sırlı heceden,
Geçenden, gidenden, sorsan niceden,
Aşkı mak'dağından seyret diyorum.

Gençlikte delice aktı dermânım,
Çağlar ötesine sarktı fermânım,
Zamanın fendinde çarktı İmânım,
Biraz daha sabret, gayret diyorum.

İçimde beslendi yaşayan ölü,
Sabrın çeşmesinden besledim gülü.
Bir aşkla geçerek sahrâ da çölü,
Banada yanmayı öğret diyorum.

Aşkla tutuşacak irfan kalmadı
İnsanca sohbete insan kalmadı
Allah'a varacak İmân kalmadı
Bîzârım insandan, hayret diyorum.