Madem sevmiyordu, istemiyordu,
Neden öyle baktı, güldü, diyorum.
Bir bakışla beni kalbimden vurdu.
Ahımı boşuna aldı, diyorum.
Madem gelmeyecek, sevmeyecekti,
Rûhuma sevdâyı ne diye ekti?
Sevdâ büyüsüyle kendine çekti,
Çiçeğim açmadan soldu, diyorum.
Ümit verdi, inandırdı, kandırdı,
Kendi çekti gitti, beni yandırdı,
Gözlerimi ufuklarda dondurdu,
Bu belâ da beni buldu, diyorum.
Gözlerim her yerde seni arıyor,
Anılar kalbimde canlı duruyor.
Bizi tanıyanlar seni soruyor;
Ben de soranlara öldü, diyorum.
10/09/2000
Kayıt Tarihi : 22.7.2006 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!