Diyorsun ki, Unut Şiiri - Muhittin Alaca

Ben gölgene sevdalı bir bulut,
Seni sevmekten sanık yüreğime,
Diyorsun ki, unut!
Aşk tüten gözlerin,
Öyle bakmıyor güzelim, bakmıyor.
Avuçlarında kaybolurken zaman,
Diyorsun ki, bitsin!
Ne kadar kanatsa da sözlerin,
Veda soluyan buhur nefesin,
Öyle çıkmıyor güzelim, çıkmıyor.
Her alev, önce kendi külünü eler,
Ömrüne ferman biçen rüzgârda.
Sevdanın en harlı yangınına
Odun taşımak mıydı günahım?
Diyorsun ki, aşkımızın köküne,
Bir kibrit çakalım gitsin!
Kömür külünden daha siyahım,
Köze ne yapar ki kibrit alevi?
Yakmıyor güzelim, yakmıyor.
Ayrılık sözlerini çiğneten nedir?
Neden geceye döndü sabahım?
Diyorsun ki, elveda!
Hâlâ ben atan göğüs kafesin,
Seni takmıyor güzelim, takmıyor.
Güle güle derken, titriyor sesin;
Neye yarar son eyvahım?
Vefasız aşklar kütüğüne,
İstesen de pamuk ellerin,
Çivi çakmıyor güzelim, çakmıyor.
Diyorsun ki, benden bu kadar!
Bilirim ki geçmez senin hevesin;
Yüreğimde hüzzam çalsa da ahım,
Şairlik gururumla gözümden yaşlar,
Akmıyor güzelim, akmıyor.

15.04.2010