Diyorsun ki, Şiiri - Murat Ülkü

Diyorsun ki, "Hayali aşk niye olsun ki?"
Bu sözün ağırlığı, kalbime bir oktur.
Oysa bak, gözlerin yeryüzümün tek yoksulu,
Sana yazılmayan tek nefes, inan ki yoktur.
​
Hayallerde yaşatmak, kolay olan yoldur,
Ben seni gerçeğin en katı öznesi yaptım.
Uçsuz bucaksız bir denizde, sen tek koldur,
Bütün varlığımı, senin gölgene saptım.
​
Ben seni şiirlerimin teması yapmışım,
Her satırda adın var, gizlenmiş sırlarınla.
Her mısrada sana adanmış bir hayat kapmışım,
Yazılan her hece, kalbimin kırımlarıyla.
​
Bu ne demek, bunu bir kez dinle kadın,
Tema olmak, basitçe bir kelime değildir.
Yazmak, sensizliğe boyun eğmekten nedir,
Her mısra, sensizliğe çekilen perdedir.
​
Bu, bütün sanatımı sana teslim etmektir,
Bütün nefesimi, ruhumu sana yaymaktır.
Gizlenmeden, saklanmadan, apaçık demektir,
Bütün sesimle haykırış: "Ben seni seviyorum!"
​
Kalem elimdeyse, o sadece senindir,
Her dizenin sonu, sana çıkan bir yoldur.
Yazdığım her aşk, her acı, her gündür,
Senden başka bir ilham, bu ruha zuldür.
​
Şiirimin her dizesi, seninle başlar,
En büyük yeminim, en derin duamdır.
Kâğıdıma düşen mürekkep değil, yaşlar,
Sana olan aşkım, ebedi rüyamdır.
​
Sana olan aşkım, ne bir heves ne tutku,
Bu, benim hayatımın en büyük sanatıdır.
Geleceğe kalan, zamandan bağımsız uyku,
Her kıta, aşkımızın tek tanıtıdır.
​
Biliyorum, bu dünya bir fani handır,
Ama seni teması yapmış şiirlerim kalır.
Bu, en büyük sözdür, sonsuz bir alandır,
Kalbim, senin ismini bin asırda bilir.
​
Dinle beni kadın, artık hiçbir şüphe kalmasın,
O basit "seviyorum" sözünden çok fazlasın.
Çünkü sen, şiirimin ta kendisisin, anlasın,
Yazdıkça yaşıyorum, sen benim yazgımsın.