Diyorsun ki Şiiri - Hasan Türkyılmaz

Sen gittin gündüzler uykuya daldı.
Mevsim hep güz oldu, yaz dünde kaldı.
Bir deli yel esti, aklımı aldı.
Rüzgarlar aşkımı çaldı diyorsun.

Ne yana dönsem sen, nereye gitsem,
Yakalayamadım, ne yapıp etsem?
Belki tüm bunları kenara itsem;
Bir işin ucundan tutsam diyorsun.

Beyhude sevmişsin diyorlar bana,
Boşa ağlamışım hep yana yana!
Elimde olsa da birgün rüyana
Gelip aşkım desem sana diyorsun.

Unuttum desem de inanma, yalan!
Bir tek senin adın aklımda kalan.
Senden sonra boyun büküp de solan
Güllerin bahçesi talan diyorsun.

Ayı aydınlatan senmişsin meğer.
Aşkın güneşi söndürmeye değer!
Bu kul dostu över, düşmana söver,
Ama en çok seni sever diyorsun.

Mektubun kesildi, gelmiyor haber,
Unutmuşsun, hiç sevmemişsin meğer!
Bizim yazımız bu, ne denir, kader!
Bu hayat ölümden beter diyorsun.

Düşmüyor toprağa bir damlacık su,
Yaprağı sarmış susuzluk korkusu.
Sensizlik gözlerime kursa pusu,
En zayıf anımda vursa diyosun.

Bugün yüreğim bir garip kederde…
Ecel dahi derman olmaz bu derde!
Hakkın aşıkları göğe gider de;
Benim cehennemim yerde diyorsun.