Kusura bakma hayat,
Sanadır serzenişim.
Aslında seni kırmak değil niyetim.
Ben şiirim, ben öyküyüm,
Asırlar öncesinden,
İçinde ejderhalar olan,
Hikayeye döndürdün beni.
Bir kimrit ateşine uzanırken,
Elleri değil, yüreği üşüyen.
Derledim, topladım umutlarımı
Yeşerir diye toprağa gömdüm.
Umut dedim,
Sabır dedim,
Sustum.
Vicdan dedim de,
Avaz avaz vicdanlara bağırdım.
Hiç bir ağaca ait olmayan,
Bir yapraktım.
Susuz şahin gibiyim,
Rüzgarlara kapıldım,
En yukarıda savruluyorum.
Aslında küskünüm hayat sana,
Bakalım neler göreceksin daha.
Bunca yükün hamallığını yaptım,
Umursuzca.
Ahh bir bilsen,
Şu sineyi yarıp bir ettiklerine baksan,
En derin nehirler akar gider.
Aslında ırmak olmaktı niyetim,
Korktum,
Daha neler olurdu diyetim.
Halbuki diyetimi fazlasıyla ödedim.
Kayıt Tarihi : 16.4.2021 23:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Akşam saatlerinde yazdım.
![Özdemir Aydın 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/04/16/diyetimi-odedim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!