Diyet Şiiri - Perihan Maden

Evimden çok uzaktayım yalnızım bu gece
Dostlarım arkadaşlarım nerede
Onlara yürekten sesleniyorum
Bagırsam duymayacaklar biliyorum
Birtek yürekten seslendiğimde yalnız kalıp korktuğumda
Sana sesleniyorum annem
Beni dünyaya getirdigin günden beri uykularını bölüyorum
Seni istiyor sana bağırıyorum
Birtek senin yanında canım yanmıyor
Birtek senin yanında etim kemigimden ayrılmıyor
Tek senin yanında korkusuz uyuyorum
Sacına düşen aklara yürümekte zorlanan ayaklarına kurban olayım
Senden önce ben öleyim
Baksana annem ben hangi diyardayım
Biliyorsan söyleki bende bileyim
sen Söylemesen ben diyeyim
Kapalı bir kafesin içindeyim
Anahtarını ben dogarken almışlar seni bile kandırmışlar
Beni yürüyor sanıyorsun yanılıyorsun annem
Emekledigim gündeyim ben hala emekliyorum
Nasıl yürüyeyim kafesin içi o kadar dar ki
Ayağa kalkıp adım attıgım anda
Duvara çarpıyor kırmaya çalıştıgımda ise gücüm yetmiyor
Yardım istiyorum kise duymuyor
Duyanlarda benden canımı kanımı ruhumu onurumu satın almaya istiyor annem
Bir parça ekmegin diyetini ödeyemiyorum
Ben hala emekliyorum
Bir damla uykunun hasretini çekiyorum
Memeden ayırdıgın günden beri karnım doymuyor
Her lokma bogazıma dügümleniyor
Bana muhtaç iki canın ateşinde yanıyorum
Hergün onların cekecekleri acıyla çırpınarakta olsa yaşamaya çalışıyorum
Kanat takıp uçmaya çalışıyorum
Gözyaşımı herkezden saklayıp ışıklar söndügünde aglıyorum
Sabah olmasın diye dualar ederek yaşıyorum
Sabır dileyim hergün ölümü davet ediyorum
Bir gecenin sonunda yakalayacakgım biliyorum
Sadece sabırsız davranıp acele ediyorum
Bu baharı görmek istemiyorum
Yeşeren agaçlarıcıvıl cıvıl öten kuşları doğacak kelebekleri
Rengarenk açan çiçekleri kıskanıyorum
Ben kafesimden çıkıp onları izleyemiyorum
Kelebeklerin arkasından koşamıyor çiçekleri doyasıya koklayamıyorum
Yorulup ağaçların gölgesinde kuşların şarkılarını dinleyemiyorum
Bu baharın gelişini görmek istemiyorum
Yanımda sadece seni istiyorum annem
Kazandıgım sandıgım ekmegin diyetini damla damla akıttıgım kanımla ödedim
Kimseye borcum yok
Dünyayla helallaştım tek sana olan borcumla gidecegim
Bana yol ver annem senden önce gideyim
Hep derim ya annem kalan ömrüm sana yazılsın sende hep kızarsın bana
Beni seviyorsan yol ver gideyim
Yaşamak bana göre degil dünyanın çivisi kalmadı çakmaya
İnsanlar doyumsuz verdikçe fazlasını ister oldular
Bu dünyanın delisi ben oldum dostluk dedim insanlık dedim
Sevgi dedim herşeyden üstün dedim
Karşılık beklemeden sevdim aldandım aldatmadım
Bana yapılan haksızlıkların bedelini yine ben ödedim
Borcum yok ennem
Yol ver gideyim
Sen güçlüsün ben zayıfım
Sen annesiz babasız yetim büyüdün
Bense senin sıcacık kucagında büyüyemedim
Hala emekliyorum
Coşkun sel olup kızıl ırmaga vakitsiz düştüm
Yürümeden koşmaya çalıştım
Dikenlerle dolu yolda çıplak ayakla koşulurmu annem
Oysaki bir çift ayakkabım olsaydı
Belki şimdi ölüm yerine mutluluk diliyor olurdum
Kötülük iyiligin sıtında iyilik kambur olmuş
Yükü ağır yolu bataklıkönünde aşılmaz kaf dağı okyanuslar var
Nasıl geçip bize gelecek annem
Çocuklar artık kanmıyor
Emekliyorum dediysem büyümedim demedim
Büyüdüm büyüdümde gidiyorum bile
Sen kendini kandırıyorsun annem beni degil
Yada kandırırken aglıyorsun kabul etartık
Ben büyüdüm yol ver gideyim
Birgün annem bana demiştinki hiç unutmadım
Seni hergün acı çekerken görmekten yoruldum
Keşke ölsende sende bende kurtulsak
Bagrıma taş basardım ne bitmeyen çilen vermış kızım dedin
Hiç ama hiç unutmadım karşımda aglamıştın
Sana kızmadım şimdi bunu ben istiyorum
Senden tek arzum yol ver gideyim
Emeklemekten yoruldum yürüyüpte gitmek istiyorum
Beni tek sen anladın veda edip gitmek istiyorum
hoşçakal annem