Diyesim Gelir Şiiri - Ahmet Çelik

Dört mevsim miski amber kokulu sineye
Kalbimdeki şuradan şan diyesim gelir
Karşılıksız aşk verip doğuran anneye
Ödül sunsun Yaradan can diyesim gelir.

Gövdeyi dalı bilmez armut gibi sarkar
Toprakla olgunlaşır o topraktan korkar
Emanetçi değilken hayatından bıkar
Tüm masraflar ağadan han diyesim gelir.

Bir gençlik kuvvetiyle tutunca bilekler
Karanlık köşelere atılır dilekler
Sessizce semavattan aş taşır melekler
Hazırdaki sofradan ban diyesim gelir.

Nerede kaldı şimdi uğrunda koştuğun?
Sırtında bunca yükle nedensiz coştuğun
Hem hakan hem köleyken havaya uçtuğun
Hepsi yazı turadan zan diyesim gelir.

Gece gündüz dönerken bir türlü karışmaz
Görenler birbiriyle küs sanır barışmaz
Tek halkanın dışında kimseyle yarışmaz
Şu cennet aynasından tan diyesim gelir.

Dünya hali bostandır yarini bulana
Yolcu misali gider rastlanmaz kalana
Kapısında kul olan fedadır salana
Cehennem narından yan diyesim gelir.

11.09.2014
Ahmet Çelik
Ceyhan