Diyenlerin yalancısıyım...

(Ninem anlatırdı)

Anne baba bir kazada ölünce
Yadigâr da öksüz yetim kalınca
Amcaya vermişler haber salınca
…Çalışır yoksuldan para almazmış.

Severlermiş saygısını görünce
Utanırmış selam alıp verince
Evermişler terhis olup gelince
…İbadetinde de geri durmazmış.

Çalışanı Rabbim elbette görür
Sebepler yaratır rızkını verir
Malını çoğaltır her yönde yürür
…Aslan gibi geçimini sağlarmış.

Bir şekilde düşürmüşler kumara
Oyun bir değirmen yeter mi para
Huyu da değişmiş düşünce dara
…Sonra duydum gâvur, kızı boşamış.

Kimse inanır mı, doğrusu yalan
Elde neyi varsa etmişler talan
Kötü eşek kalmış semerle palan
…Düze çadır kurup orda yaşamış.

Gül gibi yaşarken çullarda yatmış
Dağdan odun kesip fırına satmış
Borcuna yeter mi sonunda batmış
…Çarıksız derlerdi çabuk kocamış.

Ağzıma geleni söyledim yerdim
Etme oğul dedim akıllar verdim
Yazıktır illetten bir kurtul derdim
...Susuz kuyu dışarıdan dolmazmış.

Ana sen ne dersen yüzümü eğmem
Gel kır şu kafamı tek kelam demem
Nefesin tüketme ben buna değmem
…Azmayan can belasını bulmazmış.

Kumar illetiyle hangi kul onmuş
Dediler Yadigâr soğuktan donmuş
İşte öykü böyle beklenen sonmuş
…Kumarbazın evi barkı olmazmış.

Sözlerim ibrettir bir kenara yaz
Beyinsiz başlara sivrisinek saz
Ninenin yaptığı Ceyhan’a niyaz
…Hesabını bilen darda kalmazmış.

Adana/2002

(Hayatımın pusulası
Osmanlı ninem)