Diyemiyorum Şiiri - Şahver Üstündağ

Diyemiyorum”

Ayrılığın acısını sende yaşadım
Sana zalim bile diyemiyorum
Karanlık gecede uyku aradım
Senden niye nefret edemiyorum

Güzellikler uçtu gitti seninle
Gülen yüz arandı boş vaatlerde
Sevgimi öldürdün sahte kalbimle
Sana isyan bile edemiyorum

Kaderin sillesiydi yüzüme vuran
Hainliğin kendisi mutluluk alan
Yarınlarında umut bile kalmayan
Şimdi uzaklardasın inanmıyorum!

Baktığım her yerde sen varmış gibi
Aldığım nefeste hayat gibiydin
Yokluğuna öyle alıştım ki ben
Seni unuttum bile diyemiyorum