Diyemiyorum Şiiri - Nevzat İncedere

Aç doğdum açlar elinde, varlık alemine
Bir garip hal dolanır dilime diyemiyorum
İstemedim dünyada ne serveti ne varı
Taşımaz bedenim çok mülkü biliyorum

Karun'un da kalmadı bu alemde serveti
Bak varlığının ne eseri var ne asil rengi
Saraylarının Kubbesinden görünür güneş
Kiminin sütunu kalmış, kiminin emaresi

Hiçbir şey kalıcı değil belli, gideceğiz
Sevgi fukarası servet kölesi olanlar var
Şan, şöhret mülkün uşaklığının hazin sonu
Bu alem bakabildiğimiz kadar bir pencere

Görüyorum, biliyorum ama diyemiyorum
Benim tek mirasım yokluk ve yoksulluk
Kim demiş olmazmış yokluğun mirası
Taaa büyük babamdan kalma yoksulluk

Bu dünyada tek nasibimiz iki lokma bir hırka
Sırtı pak karnı tok var mı da söyleyemiyorum
Daha nice halleri var toplumun, tüm insanların
Görüyorum dolanır dilime ama, diyemiyorum.