Gönlümdeki tahtan hiç inmez iken;
Ben ortada yokum, diyemezsin ki!
Fikrimdeki her adımda var iken;
Ben yok oluyorum, diyemezsin ki!
Vücudumu sarmış yaralarımın;
Lokmanı, hekimi, ilacı sensin!
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
