Diyemezsin Şiiri - Muammer Erdem

Dilinin tam ucundadır hani.
Demek istersin de,diyemezsin.
Oysa;
Öncesinden ne kadar çalışmış,
Ne provalar yapmışsındır.
Ama;
Görünce onu bağlanır dillerin.
Bağlanır gözlerin.
Çırpınarak içeriden vurur yürek.
Demek istersin,fakat diyemezsin.
Gözlerinle anlatmak istersin fakat,
Gözlerine bakamazsın.
Bir şeyler olur.
Bir şeyler gelişir.İstem dışı.
Oysa o yokken,
Rahatça konuşuyorken,
O yanındayken,
Olursun dut yemiş bülbül.
Demek istersin de diyemezsin.
Ellerini tutmak istersin de tutamazsın.
Üstüne üstlük
Bir de kaldırımdaki ağaca çarparsın.
İşte,
İşte böyle birşey.
Demek istersin.İstersin de,
Diyemezsin.
Toprağın yağmura,
Gülün bülbüle,
Hasretliği gibi hasretsindir ona.
Ona bunu
Demek istersin.İstersin de
Diyemezsin.