Diyemez Kimse Şiiri - Osman İnci

Bir demet gülüm var, yeşilli allı,
Koklayan güzelin, dudağı ballı,
Karşıdan geliyor, bak ipek şallı,
Onun gibi tatlı, gülemez kimse…

Bak bana koşuyor, kahve gözlüm,
O benim meleğim, doğru sözlüm,
Uğruna ölecek, bu garip gönlüm,
Onun gibi deli, sevemez kimse…

Yıldızlar saçına, dökülsün dursun,
Kıskanan çatlayıp, hırsla kudursun,
Bu seven gönlüme, merhem olursun,
Onun gibi derman, bilemez kimse…

Hayat toz pembedir, inan yanında,
Bir sadakat saklar, asil kanında,
Seni seviyorum, hep dudağında,
Onun gibi güzel, diyemez kimse…