Nere gidiyorum ben yapayalnız
Koca’m, karı’m kaldı diyemez insan.
Büyüyüp de evlenecek oğlan- kız
İşim yarım kaldı diyemez insan.
Emre uydu; Süleyman da, Lokman da
Gemi kalkar, kalan olmaz limanda.
İki gün mühlet ver bağda, harmanda
Arpam, darım kaldı diyemez insan.
Elbet güzel, serin toprağın dışı
Bir kez giren için yoktur çıkışı.
Çok şükür geçirdim bu sene kışı
İlkbaharım kaldı diyemez insan.
Bomboş gider; hatunu da eri de
Doldurulur makamı da yeri de.
Bir kısmı benimle gelsin, geride
Onca varım kaldı diyemez insan.
İnce bir ip; canı tene bağlayan
Bir fiskedir kopmasını sağlayan.
Gitmesem, arkamdan gülen ağlayan
Ayvam, narım kaldı diyemez insan.
Eksilip tükenmez gücüm kuvvetim
Hodri meydan, herkesedir davetim
Dünyada; şöhretim, şanım, servetim
İtibarım kaldı diyemez insan.
2.12.2012 Kayseri
Kayıt Tarihi : 12.1.2019 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!