Diyemem Şiiri - Oğuzhan Karataş

gecenin kapıları açık
içine çeker beni
hoş bir edâyla.
eşiklerinden geçerim
kapılarının
yedirir, içirir, doyurur,
uğurlar beni,
aynı hoş sadayla.
**
bir lerze ki durmaz,
sürer böyle
bu âlemde yaşantım.
tad almaz da süsler
parça parça beslenir
mutluluktan.
oysa, sözde
nice güzellikleri varmış
şu âlemin.
diyemem, âlemim,
benim evrenim.

seninse gözlerin;
iki mavi kehkeşan!
baktıkça kaybolurum,
işte budur yaşam.
sürecek ebede kadar
gözlerinin ihtişamı,
yükselecek ebede kadar
gönlüme şânı.
ben, yine
diyemem ki âlemim.
diyemem!
mâverâdan bu çehre!
âlemler dürülse,
kopsa kıyamet,
hepsinden öte dermanım,
ruh-u revanım.
**
gecem, gündüzüm,
hoş bir edâ ile
hoş bir sada.
gündüz güneşim,
ruh eşim,
leyl'im,
leyl'im.