Diyemem Şiiri - Kara Osman Nalbant

Âdem ölmeyince, bitmezmiş çile
El ağzı büzülmez, düşmeyin dile
Dünyada her suçu, üstlendik bile
Canana kabahat, sende diyemem

Gideceğim yer yok, yıkıldı hanım
Kestiler akmadı bir damla kanım
Yalnız ben bilirim, nerede canım
Melek bizi duyar tende diyemem

Pirim görür diye, ağlamaz yanan
Dost bulduğu yeri unutmaz anan
Üzgün olduğumu, görürse canan
Cano kırılan kol, yende diyemem

Dünyada yolcusu eksilmez garın
İrem’de kimsesi bulunmaz marın
Kaşa kirpik kadar, yakındır yarın
Arife her şeyim, dünde diyemem

Kara’yım dikeni ayırmam gülden
Gürgenin yaprağı, çekinir yelden
Dara çekilse de ayrılmaz külden
Ocağın közüne, bende diyemem