Diyemem Şiiri - Yüksel Bey

Dünya denen şu alemde
Yangınlara köz diyemem
Yaşanılan bu elemde
Sen ben öldü biz diyemem.

Çoluk çocuk telef olmuş
Kış bahara selef olmuş
Vefa kula hilaf olmuş
Çekilene az diyemem.

Bunca kahır dayanmaz taş
Al kan olmuş gözdeki yaş
Kaldırdıkça elde naaş
Dilim sustu söz diyemem.

Akbabalar konmuş düşe
Zehir konmuş tatlı aşa
Karlı dağda dik yokuşa
Gül, gülistan düz diyemem.

Zemheride donmuş neşe
Kıyamette yanmış eşe
Kar boranda kara kışa
İstesem de yaz diyemem.

Kurt kuzunun postu olmuş
Can cananın kastı olmuş
Kin vefanın dostu olmuş
Arınsa da öz diyemem.

Bahar pusmuş kar boranda
Ölüm gelmiş yol soranda
Ne bu günde ne yarında
Yolunuza iz diyemem.

Yürekler is eller kara
Barış, huzur derin yara
Kanadıkça ara sıra
İnsanlığı yaz diyemem.