Diyemedin Şiiri - İsmail Doğan

Ömrümü ömrüne verdim hediye,
Benim gönlüm sana al diyemedin.
Açılır kollarım sanki şemsiye,
Dağıtır bulutu yel diyemedin.

Düzelmez şu buruk gönlüm zül gibi,
Sönmüş ateş kovasında kül gibi,
Çiçek açmaz meyve vermez dal gibi,
İşte bağ, işte gül; bal diyemedin.

Göz göze bakarken yandı kafesim,
Dilim dondu kaldı çıkmadı sesim,
Bir ara sandım ki durdu nefesim,
Azdırma kalbini öl diyemedin.

Gönlüm bazen seller gibi çağlıyor,
Bazı bazı içten içten ağlıyor,
Sana küsüp ele urgan bağlıyor,
Yaşamın tadını bil diyemedin.

Güzel hayelleri tatmak istersen,
Ömür boyu elden tutmak istersen,
Sevdamı sevdana katmak istersen,
Hey DOĞANİ hadi gel diyemedin.

23.05.2008