Diyemedim ki Şiiri - Nurettin Başoğlu

Öyle muhtaçtım sana ki

Varlığın

Bu cana, can katıyordu

Sen benim,

Baharım, yaşama sevincimdin

Seninle doğardı güneşim

Seninle çağlardı şelaleler

Ama ben sana diyemedim ki

Sensizliğin zehrini

İçime akıttım

Gözlerim sulandığında

Bulutlara baktım

Dudaklarım titriyordu

Elimle kapattım

Gözlerim seni arıyordu

Uçsuz bucaksız yerlerde

Ama ben sana diyemedim ki

Gecelerim bitmez

Sabahlar olmaz oldu

Sana öylesine mutatçım ki

Ama ben sana diyemedim ki