Diyemedim Şiiri - Veli Tamgoç

şehre bir soğuk çöktü birden

selpakçı çocuk üşüyor

çığlık çığlığa bağırıyor pazarcılar

zabıtalar yine çok acımasızlar

sokak satıcıları ağlıyorlar

herkes kendi derdinde

hiç biri dönüp bakmadan bir diyerine

geçip gidiyorlar...

sen gidiyorsun bilmiyorlar

üstüme kar yağıyor görmüyorlar

bir beşiktaş üsküdar vapuru aldı götürdü seni

ardından baka kaldım

gitma... diyemedim

yaşayamam diyemedim

kesilir sesim, çıkmaz soluğum

gitmeee... git..tme.. kal diyemedim

ah lal olsun dilim diyemedim

sana... gitme.. diyemedim

kırılsın elim ki kırılmış

tutup kolundan sana...
git me kal...
beni koca kentin kalabalığına karşı yanlız
böyle bir başıma bırakıp
kolu kanadı kırık
dizinde dermankalmamış biçare bırakıp
gitme.. gitme... kal... diyemedim

sana.... sana... gitme... gitme... kal diyemedim

gözlerimde giderken ki halin

cehennem çöktü içime

gitmekte nasılda acele ediyordun

diyemedim...

gitme...

kal...
diyemedim.! !