Diyemedim Şiiri - Kemal Doğanay

“Tokat bir bağ içinde
Gülü bardağ içinde
Tokat’tan yar sevenin,
Yüreği yağ içinde! ”
Diyeceğim diyemedim!

“Zile’liyiz dediler
Bi kazan bat’ı yediler
(Karınları doymadı,)
Daha yok mu dediler! ”
Diyeceğim diyemedim!

Alev alev yanıyorum
Yandığımı sanıyorum
Her sözüne kanıyorum,
Diyeceğim diyemedim!

Yola çıktım gidiyorum
Seslenseler geliyorum
Doğrusu bu biliyorum,
Diyeceğim diyemedim!

Dara düştüm zengin iken
Ayağıma batar diken
Yoksulluktur boyun büken,
Diyeceğim diyemedim!

Dediler ki; bu iş olmaz
Hak diyenler yolda kalmaz
Selam versem kimse almaz,
Diyeceğim diyemedim!

Pazarlarda çile sattım
Terazide yanlış tarttım
Akşam oldu erken yattım,
Diyeceğim diyemedim!

Sözlerime dersen yalan
İnanır mı insan olan?
Bize yetmez baki kalan,
Diyeceğim diyemedim!

Eğri büğrü gider yollar
Hak katına çıkar kullar
Geçmez akçe oldu pullar,
Diyeceğim diyemedim!

Adana’dan karpuz aldım
Trabzon’da keman çaldım
Kayseri’de yolda kaldım,
Diyeceğim diyemedim!

Kader desem yüzüm gülmez
Halimizi kimse bilmez
Göz yaşımı anam silmez,
Diyeceğim diyemedim!

DOĞANAY’ım yanacağım
Hava soğuk donacağım
Kal deseler kalacağım,
Dedim amma diyemedim!

Kemal DOĞANAY