Diyemedim Şiiri - Halil Gürkan

Soldu figanımla dalında güller,
Nazlı bir gonca ol, aç diyemedim.
Hasret kozasını örünce yıllar,
İçinde yaşamak güç diyemedim.

Yalnızlık insanı sinsice boğar,
Boş kalan gönüle yazın kar yağar,
Duygu aleminde üşürsen eğer,
Sıcak yüreğime göç diyemedim.

En büyük emelim tutmak elini,
Kalbime çevirmek sevgi selini,
Razıyım, öderim her bedelini,
Aşkına bir fiyat biç diyemedim.

Vefalı göründü mecliste, cemde,
Rol yaptı yıllarca gönül sahnemde,
Erittim eyvahı, ahı sinemde,
Ettiğin düpedüz suç diyemedim.

Atmaz oldu yürek, sustu arından,
Yandı için için, yandı narından,
İçimde kaynayan aşk pınarından,
Şöyle kana kana iç diyemedim.

Sevda kavgasında düşünce yenik,
Umutlar kayboldu ahire dönük,
Rüyalar kaygılı, hayaller sönük,
Bu son demdir vakit geç diyemedim.