Diyemedim. Şiiri - Mesut Öztürk

Yine hüzünlendim bir gece vakti.
Göz yaşıma akma! Dur! Diyemedim.
Hayallere daldım gerçek misali,
Mutluluğum bitme! Dur! Diyemedim.

Gözlerin aklımda hiç unutmadım,
Bakıpta içine, Sen diyemedim.
Aşkını yüreğe gömüp sevgilim,
Seni seviyorum! Ben diyemedim.

Acıma tuz bastım yaram gönlümde,
Açıp kollarımı Gel diyemedim.
Sevgi merhemiyle ararken çare,
İlacı bendedir al diyemedim.

Gözyaşım arkadaş dostumdur çilem.
Sen yoksun ya burda? Her an'ım elem.
Aşkı anlatıyor yazarken kalem.
Gittin rüyalarımdan. Kal Diyemedim.

Sır oldum Dünya'mda kaçıp gizlendim
Al da şu kalbimi yar Diyemedim.
Yıllarca aşkınla kandım beslendim
Yaramı sevginle sar Diyemedim.

Şimdi gurbet'teyim yalnız başıma.
Aşkımı haykırdım! Duy diyemedim.
Yoldaş olmayınca kapta aşıma,
Bir tanem yanıma gel diyemedim.