Diyemedim Şiiri - Mustafa Gönültaş

Nazlı yârim beni kırdın sen amma
Benimde bir kalbim var diyemedim
Sevilmeyi bilmem sevdim daima
Ah böyle yaşamak zor diyemedim

Nazlı yârim beni ettin işimden
Senin için neler geçti başımdan
Bir kere gelmedin benim peşimden
Bende sana gitme dur diyemedim

Her şeyi de yanlış anlayıp gittin
Ağlayıp sızlayıp inleyip gittin
Hep başkalarını dinleyip gittin
Neler çektiğimi sor diyemedim

Sen gittin gideli savruldum durdum
Pes etmedim geldim hep seni sordum
Aşk alevlerinde kavruldum durdum
Sana yaralarım sar diyemedim

Senin ellerinden tutandım ben hep
O yalanlarını yutandım ben hep
Senin yanındayken utandım ben hep
Gözlerine bakıp yâr diyemedim

Sen yoksan burası yerin dibidir
Seni görememek zulüm gibidir
Senin gitmen bana ölüm gibidir
Gideceksen beni vur diyemedim

Saatler gün oldu günler yıl oldu
Sensiz bana heryer çorak çöl oldu
Benim yanan kalbim yandı kül oldu
Gönültaş'a dünya dar diyemedim