Diyemedim Şiiri - Murat Gökçe

Giderken kalbimde mumları yaktım
Gönül yangınıma sön diyemedim
Gözler yaşlı halde yoluna baktım
Haykırıp ismini dön diyemedim

Başın önündeydi yüzün hep asık
Sanki bu sevdayla alakan kesik
Elveda diyordun konuşman kısık
Hasrete dayanmaz can diyemedim

Zehire dönerken sevdanın tadı
Çok zor geliyordu vedanın adı
Ne olur bir ışık yakıp da hadi
Gelecekten ümit sun diyemedim

Gidişinle dünyam olur viranlık
Hayalin karşımdan gitmez bir anlık
Hayat artık zindan kadar karanlık
Doğmaz üzerime tan diyemedim

Bırakırken bana bendeki seni
Bensiz bir hayat kur dedin yepyeni
Ayrılığa sebep değildim yani
Bir tek suçlusu var, sen diyemedim

Dünyayı başıma yıkarken o an
Diyordun bu aşkı yaşamadık san
İçim kan ağlarken susmuştu lisan
Sen de benim gibi yan diyemedim

Özlemin yüreğe ederken akın
Hâlâ aklımdasın an kadar yakın
Akıl istese de kalp diyor sakın
Beklemeye artık son diyemedim

Murat Gökçe Karsî
01.01.2017