Sana baktım hep ama kendimi diyemedim,
Seni sevdim hep ama söyleyemedim,
Bir umutla baktığım gözlerde kendimi görememedim.
Unutmak istedim bir an ama kendime yediremedim.
Bir sen vardın hayatımda bir de rüyalarım da
Gecem de sen gündüzüm de,
Kırmızı bir kan misali hep damarımdaydın,
İlk aşkım ilk heyecanım.
İlk rüyam ilk hayalim sen oldun hep,
Bana yaşamayı öğreten,
Bana hayatı sevdiren,
Eskilere bakıyorum sürekli.
Ne kadar değişmişim meğer,
Ne kadar tutkunu olmuşum sevginin,
Ne kadar sevmişim seni,
Deliler gibi hiç durmadan...
Kayıt Tarihi : 26.12.2017 23:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Batuhan Mert Efe](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/26/diyemedim-180.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!