Diyemedim Şiiri - Mehmet Topbaş 2

Birçok zamanı harcadım ve içindekileri hayatım oluştu,
Geçti günler geceler, hüzünler neşeler, koca koca yıllar oluştu,
Boş yere harcadım zamanımı, esaretinde kaldığım yalnızlık oluştu,
Her şeye zaman ayırdım da, bundan sonrası senin olsun diyemedim.

Pişmanlıklar harmanındaydım dün yine, üzüldüm ama nafile,
Söyleştim yaptıklarımın değil yapmadıklarımın, ızdırabı ile
Bir arpa boyu ilerleyemedim, durduğum yer aynı yine,
Ben sana artık pişman olmak istemiyorum diyemedim.

Vakit geldi sefer yolu açıldı, ama aklım benden geride kaldı,
Gözlerim önümden çok ardımı kolladı, gönlüm benden geride kaldı,
Sefer vaktiydi bu geri dönülmez, adımlarım hep ileri atıldı,
Ben sana, dönüşüm sana olacak diyemedim.

Gözlerini gördüğüm günü unutmam, birde gönlünü gördüğümü,
Gözlerime bir tercüman idi gözlerin, gönlünde gördüm gönlümü,
Estim gürledim, daraldım ve hara bettim gönlümü,
Gözlerinde gözümü, gönlünde gönlümü görmek isterim diyemedim

Bende eksik olan meziyetleri sende gördüm, beni tamamlar dedim,
Yarım kalan hayallerimi sende bildim, hayallerimin devamı o dedim,
Seninle iki yarım elma gibiydik, diğer yarımı sen bildim,
Kelimeler boğazıma düğümlendi, sana tamamla beni diyemedim.

Her adım attığımda sokağa gözlerim seni aradı,
İşittiğim seslerde, kulaklarım senin sesini arzuladı,
Gönül tahtıma senin kurulmandı, gönlümün muradı,
Ama ben, iki kelime altı heceyi sana diyemedim,

Adımı yolcu koyduğum günden beri, yolları yalnız tuttum,
Kimler geldi geçti yanımdan, hatırlayamam hepsini unuttum,
Hapsettim gönlümden geçenleri, aklımdan geçen kelimeleri yuttum,
Ben sana yürüdüğüm yolda yoldaşım ol diyemedim.