Diyemedim Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

Caylan bakışlım kurban olduğum
Gel sarıl boynuma öp diyemedim.
Hazanda bir candı sende bulduğum
Bu sene bende kal dur diyemedim.

Sevdana tutulmuş biçare yanarım
Eğer gidersen yaşamaz ölürüm
Sen varsan yıldız gibi yanarım.
Şu gönlüm bir sana lal diyemedim.

Gidiyorsan bahtın açık yolunda aydın.
Gönlüme ne acılar giderken koydun
Merhamet istemem sev yeter duydun
Son kez başımı koy sinene sar diyemedim

Divan’ı mahşerde ne olur bilmem
Akan yaşları dönmeden silmem
Söz geçmez gönlüme teselli olmam
Söz içinde söz var bil diyemedim.

Sana gülüm derim sevdam böyledir
Bu sevda hem ağlatır hemide söyletir
Hangi güle dokunsam seni anlatır
Bülbüle dönmüşüm gör diyemedim

Bir acı ayrılık türküsü yakar içimi
Kara tren ıslığı döker yaşımı
Hasret hüznü sarar iki gözümü
Bir başına olmaz kal diyemedim

Sen gidersen ardından yapraklar düşer
Anasız çocuk misali ellerim üşür
Dalında gelincikler şivanı yaşar
Canın yanar canım yanar bil diyemedim

Dizlerim ellerim param parça olur
Çekilir damağın suyu diller lal olur
Acılar dizilir takvimlerde kalır
Gözlere kan dolar mor diyemedim.

Sen gidersen yüreğim ayazlanır.
Bir yanım eksik bir yanım yarım kalır
Aklına beni sahipsiz koyduğun gelir
Başka kimim var diye bil diyemedim.

20/07/2015