Diyemedim Şiiri - Seyitvakkas Dinçoğlu

Biliyordun oysa sevildiğini.
Ben de biliyordum bildiğini.
Buna rağmen kalbimdeki sevgini,
Açıp da seviyorum diyemedim.

Sen gülünce ben gizlice ağlardım.
Gözyaşlarımı kalbimde saklardım.
Bakma benim sahte gülüşlerime.
Gönlümdeki acıyı diyemedim.

Diyemedim yar,seni sevdiğimi.
Diyemedim aşkınla yandığımı.
Her gün bin kez ölüp dirildiğimi,
İçimdeki sancıyı diyemedim.

Melek gibi güzel bir yüzün vardı.
İnsana can katan bir sözün vardı.
Baharı andıran gülüşün vardı.
Kahretsin! Ne güzelsin,diyemedim.

Ha bugün ha yarın mutlak diyordum.
Gece güzel sözler ezberliyordum.
Kendi kendime hayal kuruyordum.
Yarim bunları sana diyemedim.

Sabah seni karşıma alacaktım.
Gözlerinin içine bakacaktım.
Aşkından ölüyorum diyecektim.
Lal oldu dilim bir şey diyemedim.