Diyemedim! Şiiri - Adem Kaçar

Ey AŞK!

Yakmak mı fıtrâtın hep içten içe?
Yakıp da yandırdın şer diyemedim;
Yolumu çıkardın durmadan hiçe,
Ruhsat vermediler sır diyemedim..

Çalab 'Ol!' deyince geldik ollarda,
Elest'ten yürüdük biz bu yollarda,
Teselli bulmuşuz fâni kollarda,
Mecâzi mahbûba yâr diyemedim..

Âlemi seyrettim açtım nikâbı,
Okudum kâinat denen kitabı,
Mevlâ'nın duyuldu yüce hitâbı,
Hiç bir mahlukâta hor diyemedim..

Nefisti düşmanım zulmeden câna,
Bilmem ham hâline nasıl dayana?
Öğrettiğim nedir sorarsan bana?
Gönlüyle görenler kör diyemedim..

Benliği tatminle geçerse ömür,
Elmasi değerin etmiştir kömür,
Bedenin kulları değildir özgür,
Nefsinin esiri hür diyemedim..

Kendimdim kendime açılan kapı,
Sevgi beslediğim belledim tapı,
Gönül mâbedidir İlâhi yapı,
Senden gayrîsına Pîr diyemedim..

Tarsusi ne desin tutulmuş dili,
Şeref taktırdığın şu deli zili,
Ölümüm elinden olsun sevgili,
Vurdukça haz aldım dur diyemedim...