Diyelim ki Şiiri - Seyit Ahmet Düzen

Başkaları aynı değil seninle.
Senin kadar iyi davranmıyor,
Gülümsemiyorlar bana.
Gittikçe korkuyorum;
Evden dışarı çıkmaz oldum.
Her yerde onlar var.
Evden dışarı adım atsam;
Sanki kötü gülümsemeleriyle,
Alaycı bakışlarıyla,
Sokağın sonunda bekliyorlar.
Perdelerin ardına sığınıp
Gizlice izliyorum etrafı...
Başaramadım meçhul yaşamayı
Biliyor, tanıyorlar korkaklığımı

Gidişinin ertesi günler
Böyle ürkek, korkak yaşamadım
Günlerce açık tuttum kapıyı
Seni bekliyordu evimiz
Biliyormusun? ...
Rüzgar kaçırmadı tenini yatağımdan
Hala yastığımda saç tellerin
Yabancılık çekme sevgilim
Bıraktığın gibi herşey
Son dokunduğunla eşyaların
Seni unuttum sanma
Diyelim ki beni terk etmedin
Yıllar geçmedi aradan,
Diyelim ki az önce çıktın
Diyelim ki sigara almaya gitmişsin
Ve biraz dan geleceksin..
‘terkedilen adamın hikayesi’