Diyelim ki... Şiiri - Akın Akça

Diyelim ki, bir işi yapan benim
Ve ben, ben olduğum için kendimim;
O halde tümlenen ben, başkası
Bu işi yapsa bile, yine kendimim.

Demek, bu işi yapan diğeri
De kendisi: Birey kişiliklerimiz
Değiliz de, biz birbirimiziz, demek;
Maksat, kavradığımız işi sevmek:

Tuttuğun bir dal farklı mıdır?
Düşen yapraklara baktığında,
Buna inanmaman zor değildir;
Eşzamanlı, yükselen sen’i

gördüğünceyse pek kolaydır -
Sabır ettiğinde
Ve ardından ani bastıran
Mutluluklara sevinerek

kulaç attığında;
Gece, gündüze giderken beyazlaşır;
Kartal, uçarken süzülür:
Zaman, kendisiyle örülü değildir:

O yolda bir bisiklet var;
Haz ederek ulaştığını,
Bir kez yapsan, bir daha unutmazsın,
Artık, umudu düşen yaprağa

yormazsın. Yorsan bile gerek
Yok diye, sormazsın.