Diyebilsen Şiiri - Bekir Alim

DİYEBİLSEN

İsmini zikredip sorarım her dem
Kalbimdeki aşkı sor diyebilsen
Feryadım dağları delmeden arşı
Gitme be sevdiğim dur diyebilsen

Her dem seni yazıp hep seni andım
Duvağı yüzünde helalim sandım
Aklıma düştükçe eridim, yandım
Gel sarıl boynuma yar diyebilsen

El ele tutuşup çıksak semaya
Dünyayı dolaşsak birlikte yaya
Bitmeden şu ömrüm gün saya saya
Yar benim sevdiğim var diyebilsen

Yüce dağ başında sürerdik harman
Toplansa tüm âlem yazılsa ferman
Sevdiğim yanından ayrılmam biran
Gönül dağım sensiz kar diyebilsen

Elersen buğdayı kalır tanesi
Sevenin şen olur gönül hanesi
Attığım adımın her saniyesi
Sensiz dünya bana dar diyebilsen

Gönül dağlarımda hazan esmeden
Ecel başucumda gelip gezmeden
Can bedenden çıkıp candan bezmeden
Sönmüyor bu ateş nar diyebilsen

İçtiğim tütünde ateşsin közsün
Yazdığım şiirde namesin sözsün
ÂLİM’İN canına can katan özsün
Gel açtım kalbimi sar diyebilsen

19.03.2009 Perşembe