Diyebilsem Şiiri - Üzeyir Aydın

Ben beni bilemedim, beni kim bilsin
Eller elken beni nasıl neden bilsin
Gülsün gözüm, yaşı aksa kim silsin
Çektiğin acılar sana yetti diyebilsin
<
Seneleri acılarla yaşamaya alışan ben
Yüze gülene dost deyip aldanan ben
Sahte dostlara inanan kahrolan ben
Oh olsun diyenlere kucak açan ben
<<
Tükenmez sanma tükeniyorsun
Sürünmez sanma sürünüyorsun
Satılmaz sanma satılıyorsun
Atılmaz sanma atılıyorsun
<<<
Yarım asıra dayanan şu hayatımda
Gözüm yok kimsenin yatında katında
Aklar siyahları yok ettiler saçlarımda
Dostları bulabiliyorsam yanı başımda
<<<<
Bilinmez sanma biliniyorsun
Görünmez sanma görünüyorsun
Dinlenmez sanma dinleniyorsun
Sevilmez sanma seviliyorsun
<<<<<
Deyip; Kulağıma fısıldayan oluverse
Konuşmasa,karşıma geçip gülüverse
Bağışla dost bildim gözlerini deyiverse
Oda benim onu sevdiğimi biliverse
<<<<<<
Tutmasada tutuyorsun
Sevmesede seviyorsun
Gülmesede gülüyorsun
Geçmişi o an siliyorsun