Diye Şiiri - Kutluşad Seferoğlu

Babamdan oldum, anamdan doğdum
Doğunca dünyayı çığlığa boğdum
Ağladım, elimle gözümü ovdum
Vay benim başıma gelenler diye

Yanağımı sıktılar, aguş ettiler
Beşiğin içine tıkış ettiler
Kızlar oğlanlara bakış ettiler
Bizim de bebemiz olsun mu diye

Teyzesi, evde olsa yemez idim
Çocuktum, anamın sırrını dedim
Dönünce kıçıma terliği yedim
Bir daha sakın ha söyleme diye

Ayağım yürüdü, okula vardım
Varınca Ata’nın önünde durdum
Ant içtim, elimi yanıma koydum
Türküm, doğruyum, çalışkanım diye

Yaz oldu babamla yaylaya göçtüm
Yaylada buz gibi sulardan içtim
Türküler söyleyip kendimden geçtim
Dağları ak duman bürümüş diye

Sırtıma yükledim dağın derdini
Tanıdım insanın civan merdini
Gün geldi terk ettim ata yurdunu
Gurbete çıkmanın zamanı diye

Bir garip ben oldum âleme uydum
Ömrümün başında sonunu gördüm
Tanıdım yarimi ömrüme saydım
Göğsüne konar da göçemem diye