Diyarı Bağdat Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Bir diyar-ı Bağdat’ki, başına bomba yağar,
Eli ayağı kopuk, nice yetimler ağlar.
Mazlum ehli İslam’a, bir zihniyet zulmeder,
Onlar ki medeniyim diyen, tiran milletler.

Tıpkı Sakarya gibi, dört bir yandan haçlılar,
Ortak bir payda için, el eledir milletler.
Ve bunlar ki sadece, müminlere zulmeder,
Onlar ki hürüm diyen, hürriyetsiz milletler.

Ortak emel susturmak, ezanı Muhammedi’yeyi,
Zinhar bırakmamaktır, bir tek Allah diyeni.
İşte bu zihniyet ki, bir ümmete zulmeder,
Onlar ki insan kılığında, kan emici caniler.

Bir diyar ki bu bize, ırak değil yakındır,
Bu yerde aşa ekmeğe sürülen, kızıl kandır.
Üzülme ehli iman, SAKARYA’DA da böyleydiler,
Mağrur geldiler oraya, sürünerek gittiler.

Uzak değil o günler, meraklanma yakındır,
Zira insan gibi yaşamak, müminlerin hakkıdır.
Zalime kar kalır mı hâşâ, mazlumun ahı,
Elbette görür mümin, hakkı olan sabahı.