Diyarbekir Türküsü Şiiri - Bilal Yavuz

kucak açmışam kül kentine
diyarbekir surları gibi kucak
oy hamravat kaynar hücrem
zulan dicle tütünü kokar

hayın, kuduruk, hin oğlu hin
mahleler peydahlansa da
döllense de dişin sığanlar
yılmaz efeler doğmaktan
doğurmaktan yılmaz analar

nasıl şair olunmaz amedde
akarken kilamî yedi kardeş
göynürken küçe küçe dengbej
kankardeşiyken acıyla közüm
söyle nasıl bağır bağırmaz