Diyarbekir Şiiri - Oktay Güvener

Bak yeşil bağlarında Diyârbekir'in,
Rüzgâr saçlarını okşar serin serin.
Tarih kokan sokaklarında dolaşırken,
Gönlümde sevgiye ahenkler düşer bir bir.

Kuşluk vaktinde minarelerin sesiyle uyanır,
Gönüllere huzur dolanır yavaş yavaş.
Görkemli surlarında tarih soluk alırken,
Diyarbekir'in her taşı masal anlatır bize.

Gözlerinde yansıyan asaletli tarihi,
Sır gibi saklar aşkları, acıları içinde.
Bir yandan türküler söyler ulu çınarlar,
Diğer yandan türbeleriyle manevi kandilleri yanar.

Dicle nehrinin suları kucaklar kentini,
Barajlarında yankılanır umman sesleri.
Hevsel bahçelerinde güller dalgalanır,
Ruhlar ram olur bu topraklara.

Her sokak tarihten izler taşır,
Dar sokaklarında gezer aşkların gizli hikâyesi.
Çayevlerinde demlenir koyu sohbetler,
Sazlar çalar, gözlerin dolduğu sevdalar dökülür dudaklardan.

Ey güzel kenti, senin her yanın bir şiir,
Sana olan sevdam sonsuzdur, Diyârbekir.
Surlarında yürüdükçe tarihle iç içe,
Kâfiyesi aşk olan bir şiir yazmak isterim sana.