Diyarbakır Şiirleri Amedya

Onurlu hayatların şehrinde geçti ömrüm

Bazalt avlularda kadim çocukluğum

Nabzımda asırları yontan Dicle serinliği

Sesimde zorlu zamanların buruk hatırası

Gönlümün çağıltısı dolaşmış her karışını

O bütün saflığı, berraklığı, ahengiyle

Bizi aşkın varlığına hepten iman eyleten

Sırlarım surlarına karışmış aziz kentim

Sevdamız, Diyarbakır, mükellef evimiz

Ocağında binbir çile harlanan irfanıyla

Bir şehir ki en güzel öğretmeni gönlümün

Bir şehir ki insanı kendiyle barıştıran vefa

Ey barışın, anlayışın, haysiyetin başkenti

Kıyamete dek kardeş kıl yiğit evlatlarını

Sen ki hep iyiliğe hep doğruluğa layıksın

Tarihin yüreğinde çağıldar sessizliğin

Süleyman Tepesinde peygamber rüzgarları

Hep okşadı yıllarca yetim başlarımızı

Yorgun bakışlarımda dağlarının özlemi var

Sevdamız, Diyarbakır, heybetli yoldaşımız

Peygamberler dağının gölgesinde yeşermiş

Baraj çocukları kadar sevinçlidir kederim

Çünkü hep sende yaşadım ve bir gün ey

İnşallah o merdane bağrına gömüleceğim

Tarihin yüreğinde çağıldar sessizliğin

Sen ki hep iyiliğe hep doğruluğa layıksın

Kıyamete dek kardeş kıl yiğit evlatlarını

Ey barışın, anlayışın, haysiyetin başkenti

Bir şehir ki insanı kendiyle barıştıran vefa

Bir şehir ki en güzel öğretmeni gönlümün

Ocağında binbir çile harlanan irfanıyla

Sevdamız, Diyarbakır, mükellef evimiz

Bilal Yavuz