Diyarbakır Olmak Sevdanda

Ellerin düşmüş yıldızların ardına
Alır uykularımı
Sana benzeyen,kundaklanmış
Hiç bitmeyen kavgalarımda.

Dersimde Amedde
Koyu bir sis üstümüzde koyun koyuna
Geçişlere gülle bırakmış neslimiz
Bir farkımız yoktu ademden havvadan
Lakin laik olamadık güle
Gülü kardeşliğe armağan etsekde.

Tanklar tüfekler
Yapay bir sükünet yaratır
Aklımız ilmik ilmik kurşunlara dökülür
Savaş güzergayındayız gülüm
Bu ne sevda,bu ne umut
Görmez misin her yanımız deniz
İçinde vicdanımız yanar.

Ah ellerin sevgili!
Ötesine geçilmez sınır kardeşliği
Bana varmadan gittin
Bana dokunmadan gittin.

’’Döneceğin gün Diyarbakır olacağım
Seni dönüşünün sevinciyle
Gözyaşıma boğacağım...’’