Diyarbakır'da Zaman

Bir yorgun günü avuçlamışken
Ellerim, göğsüme dayanır!
Grup düşüncelerine dalıp giderken
Aklım, kim bilir hangi suale bulanır!

Sualler, yamandır be gardaşım!
Öksüz bakan gözlere amandır!
Hele gün üstüne zift gibi çöken
Pusular, en belalı zamandır!

Vakit akşamdır, gölgemin üstüne
Düşer, beddualar gibi karanlık
Karanlık, kızıl yarasalar meydanı!
Çığlık çığlığa dökülür soluklar!

Ah! akıl nerdesin, çıktın mı baştan?
Taştan taşa çakılır onca beden!
‘Annemm.. annemm..' feryadında ağıtlar
Kan tutar şefkati, emzirir kaldırımlar!

Şehri Artukludur, bu diyarı canlar canı
Kapı kapı açılır, surların dört yanı
Ulucami, minberinde; Sahabe makamı
Ne bir hayal, ne bir rüya hakikat anı!

Hani ne oldu Nemrut, ne oldu mazgallar
Babil’in asma bahçeleri, nasıl ser sefil
Allar pullar giyinmiş sandallar nerede?
Dile gel Dicle, tarihe yakardığın gibi

Bilir misin, Anadolu’da; Resul izini
Gün gelir, kötülükler döver kendi dizini
Toprak gibi mütevazı, sabır niyazında;
Öper dudaklar, şehidin masum yüzünü!