Diyarbakır Da Seni Özlemişti

DİYARBAKIR' DA SENİ ÖZLEMİŞTİ

Şimdi sen çıkıp gelsen
Seni içimde saklasam
Hasret kaldığın sokaklarda gezerken
Derin kısık bakan gözlerinde kaybolsam
Ben sana olan özlemimi
Sen diyarbakır'a olan hasretine gidersen
Cünkü sen diyarbakıra hasret
Diyarbakır sana hasret kalmış
Seninle hasanpaşa hanında otursak
Eski hatıraları anıları yad ederken
Ben şekersiz demli çayımı
Sen kahveni yudumlasan
Sigaramızdan derin nefesler çekerek
Efkar efkar içindeki özlemini gidersen
Bir kuş çırpıntısı gibiydi kalbin
Heyecanlanınca titreten ellerini tutsam
Surlara çıkıp
Yedi kardeş evli beden keçi burcunda yürürken
Ahmet Arif'in
Hasretinden prangalar eskittim şiirini okuyup
Karacadağ'ın sessizliğine ses olsak
Saray kapısında iç kalede
Şimdi deli dolu azgın akmayan dicle nehri'nin
Sessiz sakin akışını seyre dalsak
Mardin kapıdan hevsel bahçelerinin
Yeşilliğini seyrederken kendimizden geçsek
Gazi köşkü'nden
Efsanelere, hikayelere, konu olmuş
On gözlü köprüden kırklar dağına yürürken
Suzan suzi türküsünü söylerdik
Yıllarca sılana sevdiklerine hasret kalıp
Bu şehrin hasretiyle yanıp tutuştun
Şimdi sen çıkıp gelsen
İçindeki
Diyarbakır olan hasretini özlemini gidersen
Çünkü sen Diyarbakır'a hasret
Diyarbakır sana hasret kalmış

ZÜLFÜ KILIÇ

Yıllardır diyarbakıra hasret dostlarıma sevdiklerime
İtafen