Diyarbakır'a Özlem Şiiri - Ahmet Tanyeri

Ey Peygamberler Şehri. ey güzel memleketim
Varlığına doymadım yokluğuna hasretim

Bağrında Peygamberler, Sahabeler yatıyor
Senden uzak kalışım derdime dert katıyor

Nerede eski günler eski zamanlar nerde
Yaşadığım yılları bulamadım bir yerde

Aradım bulamadım eski Diyarbekir’i
Tamamıyla değişmiş gittiğim günden beri

Kırklar Dağı’na çıktım seyrettim bahçeleri
Hevselin eseri yok kurumuş Dicle Nehri

Nerede o bostanlar o karpuzlarım nerde
Karahübür artık yok düşürdü beni derde

On Gözlü Köprüsü’nden Gazi Köşkü’ne vardım
Mardin Kapısı’ndaki surları seyre daldım

Hayalettim, düşündüm orda eski günleri
Yaşadığım geçmişi, geçirdiğim dünleri

Şehir olmuş harabe eskilerden eser yok
Simalar hep yabancı tanıdığım beşer yok

Leylekler bile küsmüş göçen geri gelmiyor
Etraf çöplükle dolmuş artık temizlenmiyor

Hani eski faytonlar ve "yağlı kırbaç” sesi
Kulaklarımda hala Celal’in Güzelses’i

Dicle Nehri kirlenmiş suyu temiz akmıyor
Beşkardeşler küskündür Ben-u Sen’e bakmıyor

Dört Ayaklıya çıktım yâd ettim o günleri
Unutmak mümkün değil eski Diyarbekir’i

Balıkçılar Başından çıktım Dağ Kapısına
Muhteşem surları var hayranım yapısına

Çardaklı Hamamı’nda yıkanmak hayal oldu
Küççeleri gezerken gözlerim yaşla doldu

Nerede Bağ Evleri nerede eski Bağlar
Acılar tazelenir hasret yüreğim dağlar

Meftune’nin tadı yok, içli köfte kalmadı
Urfakapı’da gezdim kimse eve almadı

Hasretinden eridi, bitti Ahmet Tanyeri
Özledim, unutamam eski Diyarbekir’i

AFYON - 1998