Diyarbakır Şiiri - Abdulhalim Oğuz

Nereye gitsem nereye varsam
Düşmanımla aynı toprağı koklasam
Yüreğim namlunun ucunda kurşun
Ve en son varacağı menzil Diyarbakır Kalesi

Dağların dağları ardında eşkiyalar
Susamışlar fukaranın kanını içmeye
Ay'ın parıltısı yüzünde aks buluyor
Ağlamak yakışmaz beşik veren anaya

Ölüm meskenim, diyarın olsada
Sığınmam sana,savaşırım
Ya Güneş tersten doğar ya da ölürüm
yeterki sultan olsun gönlüme senin hasretin

Diyarbakır; sana vurgunum
Sana hasretim her gece
Seni düşünmesem bil ki ölürüm
Çünkü sen aşkımsın bunu bir ben bilirim

Her gece bir ayrılık türküsü çalar beynimde
Oysa usta sanırdım kendimi yüreğinde
Bu yürek böyle işkence görmedi bende olalı
Anasız, babasız,Diyarbakırsız