Diyarbakır Şiiri - İzzettin Coşkun

Dışarıda bir fahişelik bahar
Çıplak çıplak feveran eden bir zaman
Ve görücü usûlü bir kavgada bulurum kendimi
Bir Diyarbakırlık heyecan
Baytehtinden tutundum sana ey Mezopotamya
Kürdistan Kürdistan parçalanan yanım
Şimdi kilise kilise seni diliyorum
Son ibadetimi sana harcıyorum
Ey sevgili yanım
İhtihar yanım...

Surlarına kadar döndüm,
dolandım..
Ey Diyarbakır yüzlüm,
Diyarbakır gözlüm
Hala işgal edilmiş bir tebessüm
Hala Mültecidir yaşam paradoksu
Ve zindan zindan haykırmak yokluğunda
Meryemin günahsızlığı çökerken dağlarına
Aşksız, tanrısız bir duayla tutundum

Ve Van'da Tamara küskünlüğü
şimdi sevdam kadar hırçınım
Bir gerilla dolanır yüzölçümü tutarsız dağlara
Zafer zafer seni kendime pay ederken
Bir ihanetin yankısıdır bu suskunluk

Mezopotamya'nın ta kalbine
Seni Diyarbakır yanından sevdim
Seni baştacı ettim
Seni yüreğime azad ettim

Beynimde ise kızgın bir kasırga
Her yanımda cehennem belirsizliği
Sen yanım hala soğuk alıngınlığı.
Dedim ya
Allah belamı vermiş....

Düşünüyorum da,
Seninle ne çok çocuk kalmışım
Seninle ne de çok sevdalı kalmışım

Ben, sen ve Diyarbakır
Toplam bir hiç ediyoruz
Yokluğun, bu şehri dinamitler
Ikimizden sadece bir hiç kalır