Diyarbakır Şiiri - İsmail Hakkı Gülbahar

Ecdadımdan yadigar,olmuşun bana diyar
Senin çakılın bile eder beni bahtiyar
Benim anavatanım,Sen benim gönlümde yar
Seman da dalgalanır baksana yıldızla hilal

Alyıldız ın yanına yakışır mı başka eş
Eşe ihtiyacın yok, var zaten seksen kardeş

Tuzu kuru soytarı,bozuyor ayarları
Uygar devletler bile,yıkar ken duvarları
Bizdeki bölücüler,çiziyor sınırları.

Oyuna gelme kardeş,senin sırtından bunlar
Huzuru kaçırıyor.Sen aç susuz gezerken
Kedisi havyar yiyor.

Kimlerden medet beklen,kendi devletin varken
Sonra vatansız kalın,devlet kurayım derken

Ulus Devlet; Bir Çınar gibi
Çok kök, bir beden vardır
Çınarın dalları da,Devletin kollarıdır
Sen,ben,o,biz,siz,onlar; Devletin kökleriyiz
Köksüz çınar olur mu,rüzgar esse yıkılır
Eğer sen ben der isek,koca devlet yok olur.

Kolay mı öyle fidandan çınar yapmak
Sana bunu öneren beyinsiz hangi manyak

Şöyle kendine gelde dikkatle etrafına bak
Herkes koparmak istiyor uluçınardan yaprak

Uluçınar devrilir, kökü bırakırsa toprak
Kendi çınarını kesen tarihe geçer “ahmak”.

Bebek de viski içip,Zap’a ağıt yakanlar
Sen dağlarda terlerken kendi parfüm kokanlar
Sence hain olmaz mı devletini yıkanlar.

Irkçılığı savunan,önce o ırktan mıdır?
Bebekleri katleden sence bir insanmıdır?
Vicdanını bir dinle, baksana kimler mağdur

Verme teröre elini,milli dilin yanında konuş anadilini
Neden sefaletle geçirdin o güzelim yılını

Bu terörün yüzünden bütün o bölge fakir
Kendine gel silkinde, ey Aziz Diyarbekir
İhg 11.09.2010